| Πάντες ἄνθρωποι τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται φύσει. (Aristòtil, Metafísica I 1 980a) | | |
| Αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπερείχον ἔμμεναι ἄλλων. (Homer, Ilíada VI 208) | | |
Οὐδεὶς γὰρ οὕτω ἀνόητός ἐστι ὅστις πόλεμον πρὸ εἰρήνης αἱρέεται.
ἐν μὲν γὰρ τῇ οἱ παῖδες τοὺς πατέρας θάπτουσι, ἐν δὲ τῷ οἱ πατέρες
τοὺς παῖδας. (Heròdot, Història I 87) | | |
| Πόνου τοι χωρὶς οὐδὲν εὐτυχεῖ. (Sòfocles, Electra 945) | | |
Οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον
ἤ ὅθ᾿ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον
ἀνὴρ ἠδὲ γυνή· (Homer, Odissea VI 182-4) | | |
| Πᾶς τις αὐτὸν τοῦ πέλας μάλλον φιλεῖ. (Eurípides, Medea 86) | | |
| Πολλάκις τὰ παθήματα τοῖς φρονίμοις γίνεται μαθήματα· (Isop, El pastor i el mar) | | |
Πολλῷ τὸ φρονεῖν εὐδαιμονίας
πρῶτον ὑπάρχει· (Sòfocles, Antígona 1349-50) | | |
Παύρους εὐρήσεις ... ἄνδρας ἑταίρους
πιστοὺς ἐν χαλεποῖς πρήγμασι γινομένους. (Teognis, Elegia I 79) | | |
Οὔτι μὴν τοῦτο σεμνότερον καὶ κάλλιόν ἐστι, τοῦ λοιδοροῦντος
ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν. (Plutarc, Morals 90e) | | |